ความ(เพ้อ)ฝัน



ตอนเด็กผมมีความฝันอยากเป็นวิศวกร
ตอนนั่นคิดว่าความฝันนี้คงเป็นไปได้ยาก
ผมเป็นคนจน ลูกชาวบ้านธรรมดา เรียนก็ไม่เก่ง
อาศัยแต่ความขยัน หน้าด้าน อายจนไม่มีอะไรจะอาย
สมัยเรียนอดบ้าง กินบ้าง ธรรมดาลูกคนจน
สุดท้ายผมทำความฝันนี้ได้ ด้วยความภาคภูมิใจ
ผมมีบุคคลหลายท่านที่ต้องขอบคุณที่ทำให้มีวันนี้
ผมภูมิใจกับวิชาชีพวิศวกรรม
ขอบคุณรูปจาก www.ee.kmutt.ac.th
อยากเป็นวิศวกร อยู่ ม.6 แล้ว ยังไม่รู้
เลยว่า อยากเป็นวิศวกรอะไร ตัวเลือก
ในตอนนั้นมีสามตัวเลือก คือ
วิศวกรโยธา วิศวกรเครื่องกล และวิศวกรไฟฟ้า
ผมเลือกเรียนวิศวกรรมไฟฟ้าถึงแม้ว่ามันจะยาก
กว่าสาขาวิชาอื่น แต่ด้วยความชอบไฟฟ้าจะ
ทำให้เรามีความมุ่งมั่นและผ่านมันไปได้



เมื่อได้เป็นวิศวกรสมใจปราถนาแล้ว
ชีวิตเข้าสู่วัยทำงาน ไปเช้ากลับค่ำ
ครองโสดมานานก็เริ่มนึกถึงอนาคต
เริ่มอยากมีครอบครัวของตัวเอง
อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ก้าวทันโลก
แต่อยู่บนหลักการวิถีชีวิตศาสนาอิสลาม
ไม่รู้จะมีไหม? ผู้หญิงที่มีแนวคิดเหมือนเรา
ฐานะหน้าตาไม่สำคัญ สำคัญที่แนวคิด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น